In deze film interview ik Jasper Reijman Hinze en we hebben het over “oordelen”.

Oordelen zegt iets over jezelf. Een mooie vergelijking is die met een plattegrond aan het begin van een woonwijk met een grote rode stip en een pijl met de opmerking: U bevindt zich hier. Dat laat dan zien waar je op dat moment echt bent. Dus als je een oordeel geeft over een ander dan weet je precies waar je staat. Het gaat over niemand anders dan over jou.

Jasper vertelt over zijn eigen ongeduld, de rest van de hele wereld is het wel oké. Daar bedoelt hij alles mee. Ook de verschrikkelijke dingen. Ten aanzien van bepaalde dingen, zoals het verwijderen van de straatkinderen van Rio de Janeiro in verband met het WK Voetbal, dan wordt hij heel erg boos. En is dan niet bereid om alle aspecten van dat fenomeen te bekijken en te onderzoeken. Hij heeft dan niet meer het geduld om zijn oordeel aan te passen. Hij neemt dan niet de tijd om te kijken wat er gaande is.

Hoe komt het dat er zo’n situatie is. En praat je het dan goed dat er straatkinderen zijn. Je praat daar niks mee goed, maar door zijn ongeduld en zijn drang om het daar niet te laten zijn. Maar wie is hij om daar niet te laten zijn, wat weet hij van de situatie, eigenlijk helemaal niks. Door zijn ongeduld is Jasper niet meer bereid om verder te kijken. Hierdoor ontneemt hij de wereld de kans om hem de ruimte te bieden waartoe hij in staat is. Wat in principe het beste is, in ieder geval beter dan zijn oordeel wat hetzelfde creëert als wat hij nu veroordeelt.

Als hij iets zou wil veranderen dan is het zijn ongeduld ten aanzien van dat soort situaties als in Rio de Janeiro.
Aan de situatie zelf kan hij niets veranderen maar de manier waarop hij er naar kijkt wel. Als hij verandert, dan is de wereld een heel stuk mooier.

Dus hoe zorg jij ervoor dat je niet gevangen blijft in je eigen oordeel?